Monopoly… alleen al de naam roept herinneringen op aan lange avonden met familie, dat eeuwige ruzietje over wie de bankier mag zijn en de klassieke zinnen zoals “Je zit in de gevangenis, sla je beurt over”. Maar goed, Hasbro heeft dus weer iets nieuws uitgebracht : de Monopoly Collector’s Edition. En ik vroeg me echt af : is dit gewoon weer een marketingtruc, of zit er écht iets bijzonders in deze versie ?
Ik heb ‘m getest, in een woonkamer vol snacks en veel te veel cola. Persoonlijk hou ik van dit soort limited editions, een beetje zoals bij fotografie waar je comment-devenir-photographe.com ontdekt hoe waardevol een uniek perspectief kan zijn. Maar goed, terug naar Monopoly : hoe voelt deze editie aan, wat krijg je precies en vooral… is het de moeite waard om ‘m in huis te halen ?
Wat maakt deze editie “collector”?
Het begint al bij de doos. Die voelt een stuk steviger en luxueuzer dan de standaard edities. Zwart met gouden accenten, bijna alsof je een fles champagne uitpakt in plaats van een bordspel. De pionnen zijn van metaal (geen goedkoop plastic meer), en eerlijk, dat geeft meteen een ander gevoel. Mijn favoriete detail ? De dobbelstenen : zwaar, koud aan je hand, bijna alsof je een casino vibe hebt in je woonkamer.
En het bord zelf… groter, glanzender, met kleine illustraties die je bij de klassieke versie nooit gezien hebt. Het is niet zo dat je ineens op Times Square belandt als je op Kalverstraat komt, maar er zit duidelijk meer aandacht in de afwerking.
Speelt het anders dan de gewone versie ?
Qua spelregels : nee. Het blijft gewoon Monopoly. Je koopt straten, bouwt huizen, probeert je tegenstanders failliet te krijgen. Maar de beleving is écht anders. Weet je, als je met vrienden speelt en iemand legt die glimmende metalen hoed neer, voelt dat gewoon specialer. Een beetje zoals gamen met een limited controller : het spel is hetzelfde, maar toch niet.
Wat me verraste, was hoe stil het werd bij het verdelen van de pionnen. Normaal kiest iedereen snel iets, maar nu werd er gediscussieerd alsof het om erfstukken ging. “Nee, die auto pak ik echt. Jij krijgt de hond.” Dat soort discussies maken het spel eigenlijk leuker.
Voor wie is deze editie bedoeld ?
Als je Monopoly puur ziet als een gezinsding dat je één keer per jaar uit de kast haalt, zou ik zeggen : hou het bij de gewone editie. Die doet wat hij moet doen. Maar… als je een verzamelaar bent, of je vindt het gewoon heerlijk om net dat tikkeltje extra luxe te hebben, dan is dit een prachtige toevoeging. Ook als cadeau scoort deze versie hoog, vooral bij iemand die al “alles” lijkt te hebben.
Prijs-kwaliteit ? Het ligt er natuurlijk aan hoeveel waarde je hecht aan de uitstraling. Je betaalt meer voor dezelfde spelervaring, maar met mooiere materialen. Persoonlijk vind ik dat soms helemaal terecht – ik bedoel, hoe vaak koop je nou echt een nieuwe Monopoly ?
Conclusie : kopen of laten staan ?
Na een paar avonden spelen kan ik zeggen : de Monopoly Collector’s Edition voelt meer als een statement piece dan als een spel dat je elke week uit de kast trekt. Het is een editie die je trots op tafel legt, die gesprekken uitlokt nog voor je begint te spelen. En ja, hij speelt gewoon lekkerder omdat alles er zo strak uitziet en aanvoelt.
Zou ik ‘m aanraden ? Voor de echte fans en verzamelaars : absoluut. Voor de casual speler : misschien niet. Maar eerlijk, ik heb er geen spijt van dat ik ‘m in huis heb gehaald. En jij, zou jij voor de luxe gaan, of hou je het liever simpel met de klassieker ?
Over de auteur